گفت‌وگو با امین صادق‌پور، سفیر کودک میراث فرهنگی
همه‌چیز از یک خواب شروع شد!
به او لقب سفیر کودک میراث فرهنگی استان خراسان جنوبی و استان خراسان رضوی را داده‌اند. کوچک‌ترین عضو انجمن میراث فرهنگی تربت حیدریه است و در کلاس‌های تاریخ مدرسه، بیش‌ترین کنفرانس‌ها را ارایه می‌دهد!
امین صادق‌پور، در شهر تربت حیدریه زندگی می‌کند، در کلاس دهم علوم انسانی درس می‌خواند و با یادداشت‌ها و ویدیوهایش تلاش می‌کند تا آثار باستانی و میراث فرهنگی را به کودکان و نوجوانان معرفی کند.
حالا گلپونه سراغ این نوجوان فعّال رفته و درباره‌ی کارهایش با او گفت‌وگوی صمیمانه‌ای انجام داده است.
چه شد که تصمیم گرفتی سراغ میراث فرهنگی بروی و آن‌ها را برای بچّه‌ها معرفی کنی؟
همه‌چیز با یک خواب شروع شد. در خواب دیدم که عدّه‌ای دارند بناهای تاریخی را تخریب می‌کنند. بعد آن بناها به حرف می‌آیند و به من می‌گویند ما را به بچه‌ها معرفی کن تا این‌طوری بتوانید از ما محافظت کنید. این‌جا بود که تصمیم گرفتم درباره‌ی بناهای تاریخی اطلاعات به‌دست بیاورم و آن‌ها را به بچّه‌ها معرفی کنم.
حالا حدود یک سال است که این کار را شروع کرده‌ام. جالب است بدانید بیش‌ترین کنفرانس‌های کلاس تاریخ را من می‌دهم و دوره‌ی باستان را خیلی دوست دارم. برایم جذاب است که چنین بناهای بزرگی در آن دوره ساخته شده‌اند.
یادداشت‌هایت تا امروز در چه نشریاتی منتشر شده‌اند؟
من تا امروز ۶۰ بنای تاریخی و میراث فرهنگی را معرفی کرده‌ام. نوشته‌هایم هم در نشریات گوناگون مانند کوله‌پشتی (ضمیمه‌ی روزنامه‌ی شهرآرای مشهد)، سروش کودکان، اَتل‌مَتل (مشهد)، پوپک (قم)، ویلکان (کرمانشاه)، قاصدک (مشهد)، نشریه‌ی کودک یزد و روزنامه‌ی پیام ولایت تربت حیدریه منتشر شده‌اند.
همه‌ی بناهایی را که معرفی کرده‌ای خودت از نزدیک دیده‌ای؟
در شهر تربت حیدریه بناهای تاریخی بسیاری مانند کاروان‌سراها، مقبره‌ها و موزه‌ها وجود دارد. برای همین معرفی‌هایم را با میراث فرهنگی شهر خودم که آن‌ها را دیده‌ام شروع کردم. از میراث‌های فرهنگی شهرهای دیگر هم که آن‌ها را معرفی کرده‌ام بیش‌ترشان را از نزدیک دیده‌ام و آثاری را هم که ندیده‌ام در اوّلین فرصت می‌روم و می‌بینم.
اطلاعاتت را از کجا به دست می‌آوری که مطمین باشی درست و دقیق هستند؟
من برای به‌دست آوردن اطلاعات سراغ اینترنت نمی‌روم. منابع من منابع اداره‌های کل میراث فرهنگی استان‌ها، کارشناسان مردم‌شناسی هر استان و البته کتاب‌ها هستند. دو کتابی که از آن‌ها اطلاعات بسیاری به دست آوردم «اطلس تصویری ایران» و «فرهنگ ایرانگردی» است.
گفت‌وگو با پوپک عظیم‌پور درباره‌ی شیوه‌های انتقال میراث فرهنگی به کودکان را این‌جا بخوانیداز بین آثار و میراثی که معرفی کرده‌ای، از کدام‌ها بیشتر از همه خوشت آمده است؟
ارگ کلاه‌فرنگی بیرجند، قنات قصبه‌ی گناباد، آسبادها و شهر سوخته‌ی زابل بیشتر از همه برایم جذاب بوده‌اند. باغ اکبریه‌ی بیرجند هم خاطره‌ای خوش برای من ساخته است. این باغ یکی از نُه باغ ایرانی است که در فهرست یونسکو ثبت شده و موزه‌های گوناگون و قدمت تاریخی فراوان دارد. من یک شب در این باغ مهمان بودم.
چه خاطره‌های خوشی از فعّالیت در این زمینه داری؟
یکی از خاطره‌های خوبم خاطره‌ی دیدار رسمی با مدیران میراث فرهنگی بود. من تازه فعّالیت در این زمینه را شروع کرده بودم و یک نوشته‌ی ساده‌ی ده خطی برده بودم تا با مدیر دیدار کنم. اوّل به من گفتند راهت نمی‌دهیم، امّا در نهایت توانستم مدیر را ببینم و ایشان به من گفتند: «باید زودتر خودت را معرفی می‌کردی». ایشان تقدیرنامه‌ای به من دادند که برایم خیلی باارزش است و تشویقم کردند که این فعّالیت را ادامه بدهم. هنوز هم با ایشان در ارتباطم.
لحظه‌ی قشنگ دیگری که داشتم این بود که وقتی مدارکم را برای صدور کارت بردم به من گفتند یک سال طول می‌کشد تا کارتت صادر شود. امّا دو هفته بعد کارتم صادر شد و آن لحظه‌ای که این را فهمیدم خیلی ذوق کردم.
من تنها دانش‌آموز استان هستم که کارت انجمن میراث فرهنگی استان خراسان رضوی را دارد. با این‌که کارت را فقط به افراد بالای ۱۸سال می‌دهند اما با پیگیری‌های مدیر شهرستان توانستم کارت را بگیرم. هم‌چنین توانسته‌ام لباس هم‌یار میراث فرهنگی هم دریافت کنم؛ لباسی که آن را خیلی دوست دارم.
چه کسانی از تو حمایت کردند تا به جایی که امروز هستی برسی؟
پدر و مادرم خیلی از من حمایت کرده‌اند و دوست دارم از آن‌ها تشکّر کنم. آقای ابوالفضل مکرمی‌فر، مدیر کل سابق میراث فرهنگی استان خراسان رضوی و آقای علی محمدی، رییس اداره‌ی میراث فرهنگی تربت حیدریه هم در این راه از من بسیار حمایت کردند. از خانم طیبه ثابت، دبیر ضمیمه‌ی کوله‌پشتی هم تشکر می‌کنم.
حالا که در این زمینه فعالیت می‌کنی دوست داری چه حرفی به بچّه‌ها بزنی؟
دوست دارم بگویم تنها وظیفه‌ی میراث فرهنگی نیست که از بناها محافظت کند و همه‌ی مردم باید در این محافظت‌کردن نقش داشته باشند. باید قدر داشته‌هایمان را بدانیم، چون اگر میراث فرهنگی‌مان را از دست بدهیم فرهنگ‌مان را از دست می‌دهیم و زمانی که این اتّفاق بیفتد صنعت گردشگری را هم از دست می‌دهیم. به نظرم هر کودک و نوجوان ایرانی می‌تواند یک سفیر میراث فرهنگی باشد.
جالب است بدانید امین تقدیرهای زیادی برای فعالیت‌هایش دریافت کرده است. او از سوی مدیر کل میراث فرهنگی خراسان رضوی، مدیر کل میراث فرهنگی خراسان جنوبی، مدیر کل میراث فرهنگی سیستان و بلوچستان، معاون گردشگری سیستان و بلوچستان، مدیران میراث فرهنگی شهرهای تربت حیدریه، گناباد، خاف، میرجاوه، سراوان، تایباد، بیرجند، خلیل‌آباد، فرماندار سابق گناباد، فرمانده‌ی یگان حفاظت میراث فرهنگی خراسان رضوی و مدیر پایگاه آسبادهای ایران تقدیر شده است. این‌همه تقدیر نشان می‌دهد که فعالیت‌های او چه‌قدر ارزشمند است.
بیشتر در این‌باره بخوانید: |
